Składająca się z 24 rozdziałów ewangelia Łukasza jest najdłuższą z ewangelii, 4 ksiąg otwierających Nowy Testament w Biblii. Zgodnie z tradycją została napisana w 85 roku, czyli mniej więcej w tym samym czasie co ewangelia Mateusza. Łukasz jest również autorem tej ewangelii i Dziejów Apostolskich. Wraz z ewangeliami Mateusza i Marka ewangelia ta stanowi część ewangelii synoptycznych.
Istnieje kilka możliwych planów struktury ewangelii Łukasza. Oto jedna z nich według Raymonda E. Browna (z jego książki An Introduction to the New Testament )
W przeciwieństwie do ewangelii Mateusza i Marka, które przedstawiają tylko narodziny Jezusa, ewangelia Łukasza przedstawia również narodziny Jana Chrzciciela, syna Zachariasza i Elżbiety. Znajdujemy również opis wydarzenia związanego z Jezusem w wieku 12 lat, który spędził trzy dni w świątyni w otoczeniu uczonych w Prawie.
Po przyjęciu chrztu w Jordanie z rąk Jana, Jezus zaczął głosić Królestwo Boże w całej Galilei. Nauczał tłumy, uzdrawiał chorych i uwalniał opętanych. Jego sława rosła w mieście i jego okolicach.
“Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.” (Łk 10, 1). Jezus i jego uczniowie udali się do okolicznych miast i wiosek, aby nauczać i uzdrawiać tych, których spotkali.
Ewangelia Łukasza przedstawia również triumfalne przybycie Jezusa do Jerozolimy oraz jego posługę nauczania, uzdrawiania i czynienia cudów.
Począwszy od rozdziału 23, czytamy o okolicznościach, które poprzedziły i nastąpiły po śmierci Jezusa: modlitwie w ogrodzie Getsemane, aresztowaniu, ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu Pana. Ewangelia Łukasza przedstawia również stawienie się Jezusa przed Herodem. Księga kończy się poleceniem Pana Jezusa dane uczniom, aby pozostali i czekali na Bożą obietnicę: Ducha Świętego.
Łukasz jest autorem Ewangelii, która nosi jego imię, a także Dziejów Apostolskich. Historycznie wiadomo, że był z pochodzenia Grekiem, z zawodu lekarzem oraz uczniem i wielkim przyjacielem Pawła. Nie był jednak uczniem Jezusa z Nazaretu, a zatem nie należał do pierwszego pokolenia apostolskiego.
Łukasz nazywany jest ewangelistą miłosierdzia. Przedstawia Jezusa jako „Syna Człowieczego”. Rzeczywiście, w całym swoim opisie życia Jezusa podkreśla czułość i współczucie Pana Jezusa. Widać to w jego własnych opisach, takich jak przypowieść o synu marnotrawnym i skazańcu na krzyżu, którego Jezus rozgrzeszył. Kładzie również duży nacisk na znaczenie, jakie Jezus nadaje modlitwie i Duchowi Świętemu.
Jak na początku każdej swojej księgi, Łukasz zwraca się do Teofila. Teofil był albo jednym z jego przyjaciół, albo symbolem zwracania się do wszystkich chrześcijan, ponieważ Teofil oznacza „umiłowany przez Boga”. Ewangelia ta, napisana po roku 70, była początkowo skierowana do chrześcijan pochodzenia pogańskiego, z Azji Mniejszej lub Grecji. W czasach, gdy istniał pewien podział między chrześcijanami pochodzenia żydowskiego a chrześcijanami pochodzenia pogańskiego, Łukasz niweluje ten podział, ukazując nam Jezusa, Zbawiciela świata, zarówno dla Żydów, jak i Greków.
“Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi.” (Łk 10, 19)
“Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą»” (Łk 11, 13)
“Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem". Lecz ojciec rzekł do swoich sług: "Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się". I zaczęli się bawić. ” (Łk 15, 20-24)
“Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec». Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».” (Łk 17, 15-19)
“A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 7-8)
(Poznaj inne wersety z komentarzem z ewangelii Łukasza, takie jak Łukasz 1,37; Łukasz 2,21; Łukasz 4,16-30; Łukasz 4,18; Łukasz 6,12; Łukasz 6,31; Łukasz 8,4-15; Łukasz 10,18; Łukasz 10,19; Łukasz 11,15; Łukasz 19,27; Łukasz 23,34).
Odkryj liczne wspólnoty modlitewne wokół Ewangelii i Biblii na stronie Hozana.org. Umożliwią ci one zanurzenie się w świętych tekstach i codzienne kroczenie w świetle Słowa Bożego.