“Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana.” (Łk 4, 18-19) Poznaj kontekst, w jakim Jezus wypowiada to zdanie w 4 rozdziale ewangelii Łukasza oraz wyjaśnienie tego fragmentu.
“Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich.
Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza.
Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana.
Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione.
Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli».” (Łk 4, 14-21)
(przekład: Biblia Tysiąclecia)
W tym miejscu Jezus przywołuje dwa wersety z Księgi Izajasza: “Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; aby obwieszczać rok łaski Pańskiej” (Iz 61, 1-2)
Tutaj Jezus przedstawia się jako Mesjasz. A jednak, daleki od wywoływania radości i zadowolenia u słuchających go ludzi, w ich umysłach pojawiają się wątpliwości, a nawet gniew, jak pokazują kolejne wersety. Jezus nie jest zaskoczony. Mówi wręcz: “Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.” (Łk 4,24)
Wypełniło się Pismo, dokonały się cuda... a Jezus zmartwychwstał. Pokonał śmierć i daje nam życie wieczne. Możemy wierzyć w Jego Dobrą Nowinę i z wiarą prosić Go o nasze uzdrowienie i wyzwolenie!