“Czyńcie nic na siłę, wszystko z miłości” zwykł mawiać święty Franciszek Salezy, wspominany 24. stycznia. Wraz z Joanną de Chantal, ten wielki kaznodzieja założył zakon Wizytek. Pozostawił po sobie liczne pisma oraz „Wprowadzenie do życia pobożnego”. Został ogłoszony doktorem kościoła i patronem dziennikarzy. Odkryj życie i duchowość tego wielkiego świętego poprzez jego pisma, modlitwy i cytaty!
Franciszek przychodzi na świat 21 sierpnia 1567 roku w zamku rodziny de Sales, niedaleko Annecy w Górnej Sabaudii (która w tamtych czasach jest terytorium niezależnym). Tydzień później zostaje ochrzczony w kościele parafialnym w Thorens.
W latach 1578-1591 Franciszek studiuje prawo cywilne i kanoniczne w Paryżu, a następnie w Padwie, we Włoszech. W tym czasie Franciszek przeżywa kryzys duchowy spowodowany wpływami kalwińskimi i ideą predestynacji. Myśli, że jest potępiony i ta myśl wywołuje w nim ogromny niepokój. Z udręki uwalnia go modlitwa Memorare świętego Bernarda. Franciszek wypowiada ten piękny akt oddania: „Cokolwiek się stanie, będę Cię kochał Panie, przynajmniej w tym życiu, jeśli nie będzie mi dane kochać Cię w życiu wiecznym, i zawsze będę pokładał nadzieję w twoim miłosierdziu”. Ta próba odciśnie piętno na świętym i na zawsze ukierunkuje jego duchowość pełną miłosierdzia, dobroci i życzliwości.
Mimo protestów ojca, który ma dla niego ambitne plany zawodowe i matrymonialne, Franciszek pragnie poświęcić życie służbie Bogu. Przyjmuje święcenia kapłańskie w 1593 roku i dzielnie zabiera się do pracy, pełniąc posługę apostolską. Żyje w surowych warunkach, oddany modlitwie i pokucie, starannie wypełnia swoje obowiązki kapłańskie: głosi kazania, spowiada, jednoczy i katechizuje. Skupia się na służbie ubogim, więźniom oraz dzieciom. W 1602 roku zostaje mianowany biskupem diecezji genewskiej. Miasto jest w tamtych czasach bastionem kalwinizmu i Franciszek bierze na siebie trudną misję przywrócenia tam wiary katolickiej. Jego działalność skupiała się przede wszystkim na głoszeniu kazań. Starał się nawrócić protestantów na prawdziwą wiarę poprzez propagowanie idei miłości do bliźniego. W swojej diecezji kształci księży, aby stali się prawdziwymi sługami Pana, wykształconymi i kompetentnymi. Aby dotrzeć do ludzi, których nie mógł osobiście spotkać, pisze osobiste listy, wywiesza swoje teksty w miejscach publicznych, lub wsuwa je pod drzwi domów. Publikuje również swojego rodzaju „gazety”, a w końcu pierwszy dziennik katolicki. Franciszek spotyka w Paryżu świętego Wincentego a Paulo, z którym szybko się zaprzyjaźnia. Mówi o nim: „Byłem skłonny ujrzeć w nim człowieka, który najlepiej odtworzył Syna Bożego na tej ziemi”.
W 1610 roku, wraz ze świętą Joanną de Chantal, zakłada Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Annecy. To tutaj świętej Małgorzacie Marii Alacoque sześćdziesiąt lat później objawi się Najświętsze Serce Jezusowe. Wyczerpany pracą apostolską umiera 28. grudnia 1622 roku w Lyonie.
Franciszek Salezy zostaje kanonizowany w 1665 roku. W 1877 roku papież Pius IX ogłasza go Doktorem Kościoła. Jest świętym patronem pisarzy i dziennikarzy katolickich. Jest też patronem głucho-niemych, ponieważ przez siedemnaście lat opiekował się mężczyzną z tą niepełnosprawnością. Jego wspomnienie liturgiczne przypada na 24. stycznia.
Odkryj żywoty i dzieła wielu innych świętych na Hozana.
Da twórczość świętego Franciszka Salezego składają się jego liczne kazania, przemówienia i korespondencja. Jego listy (ponad 2000) pokazują jak niezwykle charyzmatyczny i niestrudzony był w swojej posłudze apostolskiej. W 1608 roku wydał „Wprowadzenie do życia pobożnego”, czyli zbiór listów do Filotei (z greki: przyjaciela Boga). Książka ta doskonale odpowiadał duchowym oczekiwaniom tamtych czasów, przez co odniosła ogromny sukces. Nakład został wielokrotnie wznowiony a książka stała się bestsellerem XVII wieku. W 166 roku Franciszek Salezy wydał również „Teotym, czyli traktat o miłości Bożej”. Zwraca się w nim do każdej duszy zakochanej w Bogu. Celem tego dzieła jest pomoc w podążaniu ścieżką zjednoczenia z Bogiem, niezależnie od własnego powołania.
Święty Franciszek Salezy i Matka Joanna de Chantal byli bezpośrednimi założycielami Zakony Wizytek (siostry wizytki są zgromadzeniem kontemplacyjnym, prowadzą życie klasztorne w zgodzie z regułą świętego Augustyna). Jednak rodzina salezjańska jest o wiele większa. Franciszek Salezy pociągnął za sobą licznych następców, zwłaszcza za pośrednictwem szkoły francuskiej. W XIX wieku, liczne kongregacje i stowarzyszenia duchowe inspirowały się jego twórczością, oto kilka najbardziej znanych: misjonarze świętego Franciszka Salezego, oblaci i oblatki świętego Franciszka Salezego, salezjanie i salezjanki świętego Jana Bosko, towarzystwa świętego Franciszka Salezego.
Franciszek Salezy miał niekwestionowaną charyzmę kierowania duszami i głoszenia kazań. Nazywany jest „Doktorem Bożej miłości i ewangelicznej łagodności”. Jego duchowość naznaczona jest właśnie łagodnością. Był daleki od narzucania wiernym ciężkiego brzemienia, skupia się na prostocie świętości — ma być ona dostępna dla każdego, niezależnie od jego okoliczności, ma ją charakteryzować miłość do Boga i bliźniego. Oto piękne słowa świętego Franciszka Salezego, które ilustrują esencję jego duchowości, wciąż zaskakująco aktualnej:
Na temat głoszenia kazań: „Wasze słowa muszą rozpalać serca, nie przez krzyki czy przerysowane czyny, lecz przez wewnętrzną miłość. Muszą wychodzić z serca, a nie tylko z ust. Serce przemawia do serca, usta tylko do uszu”.
Akceptacja siebie i innych: „Ze wszystkich cnót to cierpliwość najbardziej zbliża nas do doskonałości, a jeśli należy mieć cierpliwość wobec innych, to musimy ją mieć także dla samych siebie”.
Działanie z miłością: „Bogu nie przypodobamy się wielkością naszych czynów, lecz miłością, z jaką je wykonujemy”.
Świętość dla wszystkich: „Błędem, herezją, jest chcieć zakazać pobożności w grupie żołnierzy, w warsztacie rzemieślników, na dworze książąt, w domach małżeństw… Gdziekolwiek jesteśmy, możemy i musimy dążyć do doskonałego życia”. Mawiał też: „Wszyscy jesteśmy powołani do świętości… wszyscy bez wyjątku”.
Musimy kochać nasze powołanie i w pełni żyć „tam, gdzie zasadził nas Pan”.
Wypełniać z miłością nasze obowiązki obywatelskie: „Nie zawsze wielkie dzieła są nam pisane, ale możemy małe rzeczy w każdej chwili wykonywać doskonale, to znaczy z wielką miłością”.
Święty Franciszku Salezy,
Ty uczyłeś, że Bóg jest naszym Ojcem, Ojcem tak troskliwie czuwającym,
że bez Jego Woli włos nam z głowy nie spadnie;
wspomagaj nas w tym, abyśmy troskliwie przez całe nasze życie,
służyli Mu wiernie i gorąco Go miłowali.
Mówiłeś: Kto chce kiedyś cieszyć się Bogiem, ten musi przedtem wiele dla Niego wycierpieć.
Bądź przy nas w naszych codziennych cierpieniach, troskach i pracach,
abyśmy je zawsze dla miłości Pana Boga przeżywali.
Apostole zwycięstwa życzliwości, nad obojętnością, pokory nad pychą,
łagodności nad gwałtownością, prostoty nad fałszem i obłudą,
bądź nam wzorem i doradcą w codziennym praktykowaniu tych cnót;
Twoje postępowanie jaśniało blaskiem życia w obecności Bożej;
upraszaj nam tę łaskę, abyśmy zawsze i wszędzie postępując w tej prawdzie,
zasłużyli sobie na oglądanie Boga w niebie, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Dziewico Maryjo, Matko Boża i nasza matko, to do Ciebie zwracamy się z cichą i spokojną ufnością.
Matko Chrystusa i Kościoła, błogosław naszym dzieciom. Powierzamy je Tobie.
Naucz ich otwierać oczy na to, co piękne, otwierać umysł na to, co prawdziwe, a serca na to, co dobre.
Obudź ich, aby słuchali maluczkich i dzielili się
Lepiej niż my, czuwaj nad nimi i przyjmij je jako swoje dzieci w Chrystusie.
Pobłogosław wszystkich wokół nas.
Pokieruj naszym życiem w miłości Twojego Syna Jezusa Chrystusa.
Amen.