Na przestrzeni lat, które nas dzielą od czasów Marii Magdaleny, jej reputacja i historia zostały ukształtowane na podstawie tekstów biblijnych i prawdopodobnie została złożona z kilku postaci kobiecych o imieniu “Maria”. Uznajemy, że Maria Magdalena - radykalnie przemieniona przez Chrystusa - zaczyna żyć niewyczerpaną wdzięcznością: znalazła Tego, którego kocha jej serce, pójdzie za Nim, gdziekolwiek On pójdzie. To ona rzuca się do stóp swojego Pana i smaruje je perfumami przed zdumionymi faryzeuszami. Jako pierwsza przewidziała mękę i śmierć Jezusa i jako pierwsza ogłosiła wątpiącym apostołom Jego Zmartwychwstanie. Ze swoim płomiennym temperamentem ostatnie trzydzieści lat przeżyła samotnie w grocie, pustelniczo kontemplując Miłość.
Święta Maria Magdalena, czyli Maria z Magdali, to ważna postać Nowego Testamentu w Biblii. Cztery Ewangelie opowiadają nam historię Marii Magdaleny. Wspomina się o niej kilkakrotnie, z imienia lub bez, a od czasów św. Grzegorza Wielkiego Kościół uznaje te fragmenty, w których jest wymieniona. Maria Magdalena to nawrócona grzesznica, która całkowicie oddała się Jezusowi. To ona dwukrotnie wylewa drogocenne perfumy na stopy Chrystusa i wyciera je swoimi włosami (Łk 7,36-50; J 12,1-11; Mk 14,3-9; Mt 26,6-13). Mówi się, że miała siedem demonów, od których uwolnił ją Jezus, po czym została, wraz z innymi kobietami, Jego uczennicą (Łk 8,1-3). Maria Magdalena wychowała się w Betanii, jest siostrą Marty (Łk 10,38-42) i Łazarza, tego samego, którego Pan wskrzesi cztery dni po śmierci (J 11,1-44). Maria Magdalena jest wraz z Matką Bożą, św. Janem i św. Weroniką wśród tych, którzy towarzyszyli Jezusowi w drodze krzyżowej i stali u stóp krzyża (J 19,25; Łk 23,55-56; Mt 27,55-56; Mk 15,40-41). Po złożeniu Pana do grobu (Mt 27,57-61; Mk 15,42-47), jest jednym z pierwszych świadków Zmartwychwstania Jezusa w poranek wielkanocny (J 20,1-17; Mt 28,1-8; Mk 16,1-8; Łk 24,1-8). Jezus poprosił ją wtedy, aby poszła i ogłosiła apostołom swoje zmartwychwstanie, za co została nazwana apostołką apostołów.
Kiedy apostołowie się porozchodzili, Maria Magdalena, Marta i jej brat Łazarz wyruszyli do Galii, docierając do miejsca zwanego obecnie Saintes-Maries-de-la-Mer i stając się pierwszymi ewangelizatorami Prowansji. Maria Magdalena kontynuowała swoją podróż i dotarła do groty Sainte Baume. Wybrała to piękne miejsce, aby spędzić resztę swojego życia na modlitwie i pokucie. Opuściła grotę dopiero w ostatnich dniach życia, by zejść na równinę i przyjąć Komunię Świętą z rąk Maksymina, również ucznia Chrystusa, i wkrótce potem umrzeć.
Kilku mistyków otrzymało, w różnych epokach, objawienia od Pana, podając szczegóły dotyczące życia Jezusa, Najświętszej Dziewicy i ich krewnych. Dla lepszego poznania życia św. Marii Magdaleny szczególnie pouczające jest dzieło Marii Valtorty.
Święta Maria Magdalena obchodzona jest 22 lipca i jest patronką diecezji Fréjus-Toulon we Francji, kobiet szczerze pokutujących, rękawiczników i perfumiarzy. Grób Marii Magdaleny znajduje się w bazylice Sainte-Marie-Madeleine, w Saint-Maximin, w departamencie Var.
(Poznaj innych świętych w przewodniku po świętych na Hozanie)
Grota w Sainte-Baume to miejsce, w którym święta Maria Magdalena spędziła ostatnie trzydzieści lat swojego życia jako pustelniczka, modląc się i pokutując. Od początku chrześcijaństwa ta grota i jej okolice były miejscem zadumy, gdzie mnisi pustelnicy przychodzili się modlić. W 1254 r. odbył do tego miejsca ważną pielgrzymkę św. Ludwik, a niedługo potem Karol II odnalazł relikwie świętej w krypcie Saint-Maximin. W 1295 roku dominikanie przenieśli się do Sainte-Baume. Bazylika Świętej Marii Magdaleny w Saint-Maximin-la-Sainte-Baume została ukończona w 1532 roku. W 1793 roku pożar oraz grabież i profanacje przez rewolucjonistów całkowicie zniszczyły Sainte-Baume. Dopiero w 1851 roku opiekę nad sanktuarium przejęli dominikanie za sprawą ojca Lacordaire'a.
Dziś grota jest miejscem pielgrzymkowym, gdzie przechowywane są relikwie św. Marii Magdaleny. Z nieba wierna przyjaciółka Pana pozostaje aktywna w swojej modlitwie wstawienniczej, aby doprowadzić do Jezusa wszystkich pielgrzymów, którzy ją o to proszą.
Wstawiaj się i błagaj nieustannie za nami Jezusa, o błogosławiona Mario Magdaleno.
O światło świata! O błyszcząca perło! Ty, która głosząc zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, stałaś się apostołką apostołów, wstawiaj się nieustannie za nami przed tronem Boga, którego jesteś ulubioną przyjaciółką; bądź naszą ucieczką i naszą orędowniczką.
Święta Mario z Magdali, świadku Misji, Męki i Chwały Jezusa, która wszystkich zadziwiłaś czcią i uwielbieniem dla Pana oraz płomienną miłością którą Go otaczałaś, poprowadź nas drogą adoracji Chrystusa.
Rozbudź w nas ufność w Jego bezgraniczną miłość i pragnienie przebaczenie każdemu: wiernemu i grzesznikowi. Zlituj się nad zabłąkanymi, uwikłanymi w grzech, zniewolonymi przez świat i zaprowadź ich do stóp Jezusa, gdzie we łzach skruchy wyznają swoje winy i zostaną oczyszczeni.
Święta Magdaleno, stojąca pod Krzyżem, prowadź nas drogą męstwa w naszych cierpieniach, byśmy dźwigając nasz własny krzyż, pamiętali o Krwi Pana która najpierw została za nas wylana.
Święta Mario witająca Zmartwychwstałego, umacniaj nas w wierze, jak uczniów którzy zwątpili i chroń od przywiązywania zbędnej wagi do spraw tego świata. Niech Zmartwychwstały Chrystus będzie naszą drogą i celem naszego życia tak jak był celem Twojego. Amen.
Opactwo w Vézelay zostało założone w IX wieku przez Gerarda de Roussillon. Zgromadził relikwie wielu świętych, w tym świętego Piotra, świętego Pawła i świętej Marii Magdaleny, które przywiózł z Saint-Maximin. Za pośrednictwem tych relikwii dokonywały się cuda i rozpoczęły się pielgrzymki do Vézelay. Utrzymywała się jednak wątpliwość co do pochodzenia relikwii, dlatego w 1265 roku postanowiono sprawdzić ich autentyczność. Wielkie znaki otoczyły otwarcie skrzyni: rozeszły się cudowne perfumy: "Gdy otwarto grób, rozeszła się mocna woń perfum, jak gdyby otwarto magazyn pełen najsłodszych esencji aromatycznych". Następnie odkryto ciało Marii Magdaleny, prezentując cuda na oczach wszystkich: z języka wyrastał zielony pęd kopru włoskiego, a co jeszcze bardziej niesamowite, kawałek żywego ciała wciąż przylegał do kości skroni. Nadano mu nazwę "Noli me tangere" (Nie dotykaj mnie albo nie zatrzymuj mnie). Widać na niej ślad palców Chrystusa, który odsunął Marię Magdalenę, gdy ta rozpoznała go po zmartwychwstaniu i pospieszyła w jego stronę. Papież Bonifacy VIII ostatecznie uznał autentyczność relikwii.
Wielu malarzy przedstawiało Marię Magdalenę z jej głównym atrybutem: buteleczką z cennym olejkiem. Do najsłynniejszych dzieł należy obraz El Greco "Maria Magdalena repentant" oraz rzeźba Donatello "Magdalena pokutująca".