Katarzyna Benincasa urodziła się w Sienie we Włoszech 25 marca 1347 roku, w dniu Zwiastowania i Niedzieli Palmowej. Katarzyna była przedostatnią z rodziny liczącej 25 dzieci. Jej ojciec był farbierzem, a matka prowadziła dom, który do dziś istnieje w Sienie. Katarzyna od najwcześniejszego dzieciństwa rozwijała życie mistyczne. W wieku sześciu lat miała pierwszą wizję Chrystusa ubranego w szaty pontyfikalne, z apostołami Piotrem, Janem i Pawłem u boku. W odpowiedzi na tę wizję, która pozostawiła na niej silne wrażenie, Katarzyna złożyła ślub dziewictwa i poświęciła się modlitwie i pokucie. Rodzice pragnęli ją wydać za mąż i powierzyli jej obowiązki domowe, mając nadzieję, że w ten sposób odwrócą jej uwagę od swoich umartwień.
W wieku 16 lat Katarzyna miała wizję św. Dominika, po której wstąpiła do Trzeciego Zakonu Dominikańskiego, do gałęzi żeńskiej zwanej Mantellate. Odtąd, pozostając w rodzinie jako świecka kobieta, poświęciła się modlitwie, pokucie i dziełom miłosierdzia, zwłaszcza wśród chorych i dotkniętych dżumą. Stopniowo stawała się znana jej reputacja jako świętej i mediatorki w rodzinach. Katarzyna prowadziła intensywną działalność w zakresie poradnictwa duchowego dla wszystkich kategorii ludzi: szlachty, polityków, artystów, zwykłych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych itd. Katarzyna nawet energicznie i skutecznie namawiała papieża Grzegorza XI, który w tym czasie przebywał w Awinionie, do powrotu do Rzymu. Wokół niej zaczęła tworzyć się prawdziwa duchowa rodzina, złożona z wielu osób, zafascynowanych autorytetem moralnym i świętością życia tej młodej kobiety. Katarzyna imponowała mistycznymi zjawiskami, które naznaczały jej życie, takimi jak częste ekstazy. Wiele osób podjęło się jej służby i stało się jej duchowymi synami, nazywając ją "matką". W towarzystwie swoich uczniów podróżowała po Włoszech i południowej Francji, będąc prawdziwym ambasadorem i mediatorem.
Przez całe swoje życie Katarzyna otrzymywała obfitość łask mistycznych. W 1368 r. Katarzyna podczas wizji zobaczyła siebie przedstawioną Jezusowi przez Maryję, a Chrystus wręczył jej wspaniały pierścień, mówiąc: "Ja, twój Stwórca i Zbawiciel, poślubiam cię w wierze, abyś zawsze pozostała czysta, aż do chwili, gdy będziesz obchodzić ze mną swoje wieczne wesele". Kolejny epizod w mistycznym życiu Katarzyny to wymiana serca. Pan ukazał się jej trzymając w ręku lśniące czerwone ludzkie serce, otworzył jej klatkę piersiową, włożył je i powiedział do niej: "Moja najdroższa córeczko, tak jak kiedyś przyjąłem serce, które mi ofiarowałaś, tak teraz daję ci moje i od tej pory zajmie ono miejsce, które zajmowało twoje". Całe życie Katarzyny było cudem, otrzymała stygmaty, miała "dar łez", a kilka razy hostia wyleciała z rąk księdza trafiając bezpośrednio do Katarzyny. Młoda kobieta dokończyła swoje życie w Rzymie i zmarła w wieku 33 lat 29 kwietnia 1380 roku. Święta Katarzyna ze Sieny obchodzona jest w dniu jej narodzin dla nieba, 29 kwietnia.
Poznaj życie i działalność wielu innych świętych na Hozanie.
Katarzyna ze Sieny została kanonizowana w 1461 roku przez Piusa II. W 1970 roku Paweł VI ogłosił ją doktorem Kościoła. Jest drugą kobietą, która nosi ten tytuł po św. Teresie z Avila i przed św. Tereską z Lisieux. Pius IX uczynił ją współpatronką miasta Rzymu, a Pius XII ogłosił ją patronką Włoch na równi ze św. Franciszkiem z Asyżu. W 1999 roku Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Teresą Benedyktą od Krzyża.
Pod głównym ołtarzem w bazylice Santa Maria sopra Minerva znajduje się marmurowy grobowiec, w którym przechowywane jest ciało świętej Katarzyny. Na górnej części grobu z XV w., który przeszedł konserwację w 1999 r. znajduje się rzeźba przedstawiająca ciało świętej. Głowa świętej Katarzyny zachowana jest w relikwiarzu w bazylice San Domenico znana również pod nazwą Basilica Cateriniana w Sienie.
Katarzyna z wielkim trudem nauczyła się czytać, a pisać dopiero jako osoba dorosła. Mimo to udało jej się stworzyć dzieło duchowe o ogromnym bogactwie. Całe jej dzieło składa się z trzech części:
Korespondencja: zachowało się 378 listów św. Katarzyny adresowanych do najróżniejszych osób: papieży, kardynałów, biskupów, królów, królowych, zakonników i ludzi z różnych środowisk. Katarzyna rozpoczyna wszystkie swoje listy formułą: "W imię Jezusa ukrzyżowanego i słodkiej Maryi. Ja, Katarzyna, służebnica...". Wskazuje to, że działa dla Chrystusa i że jej rady należy przyjmować jako wyraz woli Bożej.
Zbiór modlitw: znanych jest 26 modlitw świętej Katarzyny. Jej uczniowie zapisali je gdy się modliła na głos, jak również podczas ekstaz.
Dialog o Bożej Opatrzności, również zwany Księgą Bożej Doktryny, jest arcydziełem literatury duchowej. Dyktowany między 1377 r. a 1378 r. relacjonuje rozmowy Boga Ojca z Katarzyną, stanowi syntezę jej duchowości i doktryny.
Raymond de Capoue, przyszły generał zakonu dominikanów był spowiednikiem i “synem duchowym” świętej Katarzyny. On napisał pierwszą obszerną biografię świętej. Świadczy o pięknym duchowym dziedzictwie świętej Katarzyny.
Święta Katarzyna w swoim dziele Dialog opisuje Chrystusa jako pomost między niebem a ziemią. Ten most składa się z trzech stopni: stóp, boku i ust Jezusa. W miarę jak dusza wznosi się po tych stopniach, przechodzi przez trzy etapy uświęcenia: oderwanie od grzechu, praktykę cnoty i miłości oraz słodkie i kochające zjednoczenie z Bogiem. Oto fragment, który świadczy o głębokiej miłości świętej Katarzyny do Chrystusa: "Ze względu na miłosierdzie obmyłeś nas we Krwi, ze względu na miłosierdzie chciałeś rozmawiać ze stworzeniami. O szaleńcu miłości! Nie wystarczyło Ci, że się wcieliłeś, ale chciałeś też umrzeć! (...) O miłosierdzie! Moje serce dusi się, gdy myślę o Tobie: bo gdziekolwiek się zwrócę, znajduję tylko miłosierdzie.”
Katarzyna, choć świadoma ludzkich błędów księży, zawsze czuła do nich wielki szacunek. Kapłani udzielają, poprzez sakramenty i Słowo, zbawczej mocy Krwi Chrystusa. Święta Katarzyna zawsze zapraszała kapłanów, a także papieża, którego nazywała "słodkim Chrystusem ziemi", do wierności swoim obowiązkom. Świętą ze Sieny zawsze żywiła głęboka i stała miłość do Kościoła, a przed śmiercią powiedziała: "Opuszczając moje ciało, prawdziwie spożytkowałam i oddałam moje życie w Kościele i dla Kościoła Świętego, co jest dla mnie bardzo szczególną łaską". Ogłaszając ją współpatronką Europy, Jan Paweł II powiedział o niej: "młoda sieneńka weszła w problemy kościelne swoich czasów z pewnym okiem i słowami pełnymi ognia".
O Duchu Święty, przyjdź do mego serca.O Boże żywy, mocą swoją świętą pociągnij me serce ku sobie.Racz mi udzielić daru roztropnej miłości razem ze świętą bojaźnią.Zachowaj mnie od wszelkiej złej myśli.Niech miłość Twoja będzie mi żarem i światłem, ażeby każdy ciężar stał mi się lekkim ciężarem.Święty mój Ojcze i słodki mój Panie!Wspomóż mnie w każdej Twej służbie. Daj mi miłość Twoją. Amen.
O Maryjo, Świątynio Trójcy; Maryjo, Nosicielko Ognia...
Maryjo, Ziemio urodzajna. Ty jesteś tą młodą rośliną, która dała nam wonny kwiat Słowa jednorodzonego, Syna Boga, w Tobie bowiem zostało zasiane to Słowo.
Maryjo, Wozie Ognisty, Ty niosłaś ogień ukryty i przysłonięty popiołem Twego człowieczeństwa...
O Maryjo, widzę, że Słowo, które dałaś, jest w Tobie, nie będąc odłączone od Ojca... W tym wszystkim ukazuje się godność człowieka, dla którego Bóg uczynił tak wiele i tak wielkie rzeczy...
Dziś także, o Maryjo, w Tobie objawia się moc i wolność człowieka, bowiem gdy Anioł posłany był do Ciebie, aby Ci zwiastować tajemnicę daru Bożego, Syn Boży nie zszedł do łona Twego zanim nie zgodziłaś się w Twej woli. On czekał u drzwi Twojej woli. aż Mu otworzysz, gdyż pragnął wejść do Ciebie i byłby nigdy nie wszedł, gdybyś Mu nie była otwarła... Pukała do drzwi Twoich, o Maryjo Boskość odwieczna, lecz gdybyś nie otwarła, Bóg nie wcieliłby się w Tobie...
Do Ciebie się uciekam, Maryjo, Tobie oddaję moje błaganie za słodką oblubienicą Chrystusa oraz za Jego Wikariusza na ziemi, ażeby do prowadzenia Kościoła świętego otrzymał światło rozwagi i roztropności. Amen.