Łucja dos Santos urodziła się 22 marca 1907 r. w Aljustrel, przysiółku koło Fatimy w Portugalii. Jej rodzice pracowali na roli i podobnie jak jej kuzyni, Hiacynta i Franciszek Marto, była pasterką. Pierwszą Komunię Świętą przyjęła w wieku sześciu lat i modliła się: "Panie, uczyń mnie świętą! Zachowaj moje serce zawsze czyste, tylko dla Ciebie". Od 1915 roku Łucja kilkakrotnie widziała anioła, a w 1917 roku miały miejsce wielkie objawienia Matki Bożej w Fatimie. Łucja była najstarszą z trzech wizjonerów i to ona rozmawiała z Matką Bożą podczas objawień fatimskich. W latach po objawieniach sława Fatimy rosła, dlatego wiele ludzi garnęło się do młodej Łucji. Biskup postanowił, że aby ją chronić, oddali ją od tego i umieścił ją w szkole sióstr od świętej Doroty w Vilar. Siostry zauważyły, że jej miłość do Matki Najświętszej i relacja z nią były niezwykłe. Była posłuszna we wszystkim i przyjmowała najbardziej nieprzyjemne zadania.
W 1926 r. wstąpiła do nowicjatu sióstr św. Doroty w Tuy w Hiszpanii. W 1934 r. złożyła śluby wieczyste i otrzymała imię siostra Maria od Boleści. Od momentu wstąpienia do klasztoru Łucja otrzymywała wielkie przesłania od Matki Bożej: w latach 1925-1926 w Pontevedra Matka Boża prosiła o zatwierdzenie nabożeństwa reparacyjnego pierwszych sobót, a następnie w 1929 r. w Tuy prosiła o zawierzenie Rosji przez biskupów zjednoczonych z papieżem. Siostra Łucja spotkała się z obojętnością, a nawet wrogością ze strony papieża, a także z rezerwą swojego biskupa, biskupa da Silva, który początkowo ignorował jej prośby. W 1929 r. Łucja miała wizję Trójcy Przenajświętszej.
Po uzyskaniu specjalnego pozwolenia od papieża, w 1948 roku wstąpiła do karmelitańskiego klasztoru św. Teresy w Coimbrze w Portugalii, gdzie pozostała do końca życia. W maju 1949 r. złożyła śluby wieczyste i przyjęła imię Siostry Marii od Jezusa i Niepokalanego Serca. W klasztorze życie siostry Łucji składało się z czasu skupienia, samotności i ciszy, z dala od ciekawości ludzi. Codziennie odmawiała różaniec wzdłuż alejki, a przełożona często przyłapywała ją na "besztaniu małych pastuszków za to, że poszli do nieba i zostawili ją samą".
Siostra Łucja została wezwana przez Boga do siebie 13 lutego 2005 roku, w wieku 97 lat. Została pochowana w Karmelu w Coimbrze. Choć jej dwoje kuzynów, Hiacynta i Franciszek Marto, są już świętymi, to dla zmarłej niedawno siostry Łucji procedura wciąż trwa. Sprawa beatyfikacyjna została otwarta w diecezji Coimbra 13 lutego 2008 r., papież Benedykt XVI uchylił pięcioletni okres oczekiwania po jej śmierci. Dochodzenie diecezjalne zostało zamknięte i wysłane do Rzymu w 2017 roku. Kolejnym krokiem jest uznanie heroiczności cnót siostry Łucji przez Stolicę Apostolską. Wtedy uznanie cudu pozwoli na beatyfikację, a następnie kanonizację Sługi Bożej.
Matka Boża poprosiła małą Łucję, aby nauczyła się czytać i pisać. Miało to być niezbędne dla misji, do której została powołana. W 1925 roku biskup poprosił ją o napisanie wspomnień o Hiacyncie. To dzieło, pierwsze ze Wspomnień siostry Łucji, wywarło wielki wpływ. Ogółem siostra Łucja napisała w ciągu swojego życia sześć Wspomnień, z których pierwsze cztery powstały w latach 1935-1941. Dwa ostatnie zostały napisane w 1989 i 1993 roku. Napisała też książkę "Apele orędzia fatimskiego".
Łucja napisała wiele listów w odpowiedzi tym, którzy chcieli poznać "Trzecią Tajemnicę Fatimską", ujawniając ją tylko biskupowi i papieżowi. Poproszono ją także o interpretację próśb Matki Bożej, zwłaszcza w odniesieniu do "Konsekracji Rosji". Siostra Łucja kilkakrotnie spotykała się z papieżem Janem Pawłem II, aby opowiedzieć mu o trzech tajemnicach.
Rozmowa między siostrą Łucją a ojcem Fuentesem w 1957 roku zawiera ważne proroctwa. Oto fragment: „Matka Boża nie powiedziała mi, że jesteśmy w ostatecznych czasach świata, ale pozwoliła mi to zrozumieć: (…) Ona powiedziała mi, że diabeł zabiera się do walki decydującej z Matką Dziewicą; (...) Po drugie powiedziała, (...) że Bóg dał światu dwa ostatnie lekarstwa: Różaniec i nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, skoro to są dwa ostatnie lekarstwa, oznacza to, że nie ma więcej innych”.
Przez całe swoje życie siostra Łucja nie przestawała przekazywać orędzia otrzymanego od Matki Bożej w Fatimie. Podsumowując wezwanie Matki Bożej w Fatimie, siostra Łucja powiedziała: "Są dwa sposoby na uratowanie świata: modlitwa i ofiara. Następnie Różaniec Święty. Wreszcie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi”.
Siostra Łucja zawsze powtarzała, że modlitwy i ofiary za nawrócenie grzeszników są podstawowym punktem nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi. Powiedziała: "Nawrócenie grzeszników, i powrót dusz do Boga. Ta myśl powtarzała się we wszystkich objawieniach, dlatego uważam ją za istotę orędzia". Kiedy zapytano siostrę Łucję, co rozumie przez ofiarę, odpowiedziała: "Przez ofiarę Matka Boża powiedziała, że ma na myśli wierne wypełnianie codziennego obowiązku stanu”.
Oto co o Różańcu mówi siostra Łucja: "Najświętsza Dziewica w tych ostatnich czasach, w których żyjemy, nadała nową skuteczność odmawianiu Różańca. Zgodnie z tym, że nie ma żadnego problemu, choćby najtrudniejszego, doczesnego czy zwłaszcza duchowego, odnoszącego się do życia osobistego każdego z nas, do naszych rodzin, czy to rodzin żyjących w świecie, czy wspólnot zakonnych, czy też do życia ludów i narodów, nie ma takiego problemu, mówię, choćby najtrudniejszego, którego nie moglibyśmy rozwiązać przez odmawianie Różańca Świętego. Dzięki Różańcowi Świętemu uratujemy się, uświęcimy, pocieszymy naszego Pana i uzyskamy zbawienie wielu dusz".
Matka Boża ukazała się siostrze Łucji 10 grudnia 1925 r. w Pontevedra, aby przekazać jej szczegóły nabożeństwa do Jej Niepokalanego Serca i poprosić, aby zaczęła je propagować. Powiedziała do niej: “Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą komunię świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”.
Modlitwy o beatyfikację siostry Łucji:
Przenajświętsza Trójco, Ojcze, Synu i Duchu Święty, wielbię Ciebie w najgłębszej pokorze. Z głębi serca i mojej duszy dzięki Ci składam za objawienia Najświętszej Maryi Panny w Fatimie, które ukazały światu bogactwa Jej Niepokalanego Serca. Boże, jeśli to przyczyni się do większej chwały Twojej i dobra dusz naszych, przez zasługi Najświętszego Serca Jezusa i przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, błagam Cię, byś raczył wsławić w Kościele Świętym siostrę Łucję, pasterkę z Fatimy, udzielając nam za jej wstawiennictwem łask, o które Cię pokornie prosimy.
Amen.
Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu.
Modlitwa do Matki Bożej Fatimskiej (link)